آئین مستان

رو کتیبه ی دل ما نقش سرخ یا حسینه

این دلا به لطف زینب تا همیشه با حسینه

هر محرم، باده ی غم، می نوشیم

نور می گیریم تا برا تو رخت مشکی می پوشیم

باز این چه نوحه و ماتم است

که شوری در جان عالم است

واویلا واویلا واویلا

پای روضه ها می شینیم تا بشیم یار سپاهت

اگه دنیا کوفه باشه ما باشیم مسلم راهت

تا همیشه از غم تو می خونیم

تا شهادت در کنار پرچم تو می مونیم

مایمو دریای عشق تو

سر می دیم در پای عشق تو

واویلا واویلا واویلا

دوباره یک عشق کهنه یه ماجرای قدیمی

یه آتیش پر حرارت یه حس گرم و صمیمی

یه قصه آسمونی که راوی اون خدا بود

خدا خودش اولین بار شاهد اون ماجرا بود

دیشب دیدم توی رویا دارن فرشته ها

 برای نوکرا، پیرن سیا میدوزن

دیدم که بعد از هزار سال سرا رو نیزه هاست

دلا تو خیمه هاست هنوز دارن میسوزن

دلتنگم باز دوباره چشمام آروم نداره

بیتابی میکنه تا هر شب بارون بباره

دنیای من حسینه، رویای من حسینه

من بیتاب حسینم، آقای من حسینه

یه یادگاری رو سینم تا زنده هستم باهامه

مقدسه مثل بارون اشکی که رو گونه هامه

دیگه به جز روضه این دل با هیچی آروم نمیشه

این تشنگی ناتمومه با من میمونه همیشه

الحمدلله که امسال نمردم و برات

تو مجلس عزات دخیل گریه بستم

الحمدلله هنوزم برات میمیرم و

فدایی توئم هنوز به پات نشستم

بی تو کارم تمومه عشق تو آبرومه

عادت کردم به درد بغضی که تو گلومه

دنیای من حسینه، رویای من حسینه

من بیتاب حسینم، آقای من حسینه

تو تشنه لب جون سپردی چه جوری آروم بگیرم

تو جای خود داری آقا برا رقیه ات بمیرم

برای اون مشک آبی که توی صحرا رها شد

برای اون غنچه ای که به روی دستت فدا شد

قسم به لبهای خشکت به جون اکبرت

به جون اصغرت قسم به چشم عباس

یه کربلا آرزومه تموم دلخوشیم

دوباره دیدن غروب سرخ اونجاس

ماه شبهای تارم از عشقت بیقرارم

باز آقا قسمتم کن رو خاکت سر بذارم

دنیای من حسینه، رویای من حسینه

من بیتاب حسینم، آقای من حسینه

ﺧﻮﺩﺗﻢ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﯽ، ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﻧﻢ

ﺑﺰﺍﺭ ﻧﻮﮐﺮ ﺯﯾﻨﺒﺖ ﺑﻤﻮﻧﻢ

ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺩ ﺑﯿﺎﻡ، ﺭﻭ ﺗﻞ ﺯﯾﻨﺒﯽ

 ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺯﯾﻨﺐ ﺑﺸﮑﻮﻧﻢ

ﺁﻗﺎ ﮐﻦ ﺁﺭﻭﻣﻢ، ﺁﺧﻪ ﻣﻦ دیوونم

ﺁﺧﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﺩﺳﺘﻢ ﻣﯽ ﺩﻩ ﺟﻨﻮﻧﻢ

ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ، ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ

ﺁﺧﻪ ﺣﺮﻡ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﯿﮕﯿﺮﻩ ﺟﻮﻧﻢ

ﺩﻝ ﻣﻦ، ﺍﺳﯿﺮﻩ بی کربلا میمیرﻩ

ﺑﺮﺍﯼ ﺿﺮﯾﺤﺖ ﺩﻟﻢ ﺑﻬﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮﻩ

ﺣﺴﯿﻦ ﯾﺎ ﻣﻮﻻﻧﺎ

ﺣﺴﯿﻦ ﻣﻨﺘﺖ ﺭﻭ، ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ

 ﺑﺰﺍﺭ ﺟﺎﺭﻭﮐﺶ ﺣﺮﻣﺖ ﺑﺸﻢ

ﺍﮔﻪ ﺗﻮ ﺣﺮﻣﺖ، ﺟﻮﻧﻢ ﺭﻭ ﻧﮕﯿﺮﯼ

ﺧﻮﺩﻡ ﺗﻮ ﺣﺮﻡ ﺧﻮﺩﻣﻮ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ

ﺑﮕﯿﺮﻡ ﺣﺎﺟﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﯿﺮﺍﻟﻤﻮﻣﻨﯿﻦ

ﻣﻨﻮ ﮐﻦ ﻣﺴﺖ ﯾﻞ ﺍﻡ ﺍﻟﺒﻨﯿﻦ

ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻭﻥ ﺩﻧﯿﺎ ﻧﯿﺴﺖ، ﺑﻬﺸﺖ ﺭﻭ ﺯﻣﯿﻨﻪ

ﺗﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺮﺑﻼ ﻫﺴﺖ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ

همیشه میخونم، دوسم داری میدونم

با ذکر اباالفضل، همیشه در جنونم

ﺣﺴﯿﻦ ﯾﺎ ﻣﻮﻻﻧﺎ

ﺧﻮﺩﺗﻢ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﯽ، ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﻧﻢ

ﺑﺰﺍﺭ ﻧﻮﮐﺮ ﺯﯾﻨﺒﺖ ﺑﻤﻮﻧﻢ

دلم میخواد بیام تل زینبی

سرم رو به عشق زینب بشکونم

ﺑﮕﯿﺮﻡ ﺣﺎﺟﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﯿﺮﺍﻟﻤﻮﻣﻨﯿﻦ

ﻣﻨﻮ ﮐﻦ ﻣﺴﺖ ﯾﻞ ﺍﻡ ﺍﻟﺒﻨﯿﻦ

ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻭﻥ ﺩﻧﯿﺎ ﻧﯿﺴﺖ، ﺑﻬﺸﺖ ﺭﻭ ﺯﻣﯿﻨﻪ

ﺗﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺮﺑﻼ ﻫﺴﺖ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ

الا ای شش گوشه، ببین قلبم خونه

اباالفضل درد قلبم رو میدونه

ولی من میدونم، آقام ابوفاضل

آخر دستم رو به تو می رسونم

دلم غم نداره، حسین هوامو داره

برای کربلا دل بی قراره

همیشه میخونم، دوسم داری میدونم

با ذکر رقیه، همیشه در جنونم

ﺣﺴﯿﻦ ﯾﺎ ﻣﻮﻻﻧﺎ

سر تا پای من مست رخ ماه حسینه

چشمای پر از اشکم سر راه حسینه

بی تاب حسینم

بی خواب ابالفضل

وااااای

رویای لب اهل زمینه

مشک خالی از آب ابالفضل

سر تا پای من مست رخ ماه حسینه

چشمای پر از اشکم سر راه حسینه

بی تاب حسینم

بی خواب ابالفضل

وااااای

از روز ازل دل به علمدار تو دادم

در روز قیامت می رسی آقا به دادم

من هستم مریدت

تو هستی مرادم

تو شاه همه اهل جهانی

من عبد و غلام خانزادم

وااااای

منم عار او، او بود یار من

زلطف و کرامت، خریدار من

نبودم که او بوده دلدار من

غمش شد انیس دل زار من

از آن دم که مادر مرا داده شیر

امیری حسین و نعم الامیر

زخون جگر پاک پاکم کنید

سپس عاشق سینه چاکم کنید

به تیغ محبت هلاکم کنید

به صحن ابوالفضل خاکم کنید

که خاکم دهد بوی مشک و عبیر

امیری حسین و نعم الامیر

به زخم جبین پیمبر قسم

به رخسار خونین حیدر قسم

به محسن، به زهرای اطهر قسم

به سبطین و عباس و اکبر قسم

به هفتاد و دو عاشق بی نظیر

امیری حسین و نعم الامیر

به سردار بی لشگر کربلا

به سرهای لب تشنه از تن جدا

به قرآن زیر سم اسب ها

به خونی که شد خونبهایش خدا

به جسمی که او را کفن شد حصیر

امیری حسین و نعم الامیر

نفس میکشم در هوای حسین

غزل می سرایم برایت حسین

کسی فکر تنهاییم را نکرد

تو داری هوای گدایت حسین

دعا کن نمیرم برای کسی

بمیرم به عشق لقایت حسین

کرم کن عزیز دل فاطمه

سر ما بیافتد به پایت حسین

شکستم، نشستم، ز حق خواستم

ببینم دمی کربلایت حسین

ندیدم غمی چون غمت دلپذیر

امیری حسین و نعم الامیر

شهید، شهود، شهادت حسین

عبید، سجودت، قیامت حسین

تو با سر سر نیزه ها پا شدی

غلام قیامت عبادت حسین

تو والفجر و قدری و حا و میم

سلام من القول رب الرحیم

یقین دارم این روضه های شما

مرا میرساند به فیض عظیم

بگو چشم سقابه احوال ما

نگاهی کند تا حسینی شویم

فدایت که کردی دلم را اسیر

امیری حسین و نعم الامیر

خمار خمار خمار تو من

غبار غبار غبار تو من

صدا زد نبی نور عینی حسین

پریشان ترین بیقرار تو من

و فرموده زهرا بُنَی حسین

شکسته ترین بغض زار تو من

علی گریه سر داد تضمین نمود

که کرب و بلا ذوالفقار تو من

حسن هم نوشته به خون جگر

که بنیان گذار مرام تو من

اباالفضل العباس اینگونه گفت

نگهبان عز و وقار تو من

قسم خورده زینب به جان لبت

که ابر همیشه بهار تو من

بود ذکر سجاده ی هر فقیر

امیری حسین و نعم الامیر